Genieten

Het heeft weer even geduurd, sorry, maar ik heb weer even tijd vrij gemaakt om jullie op  de hoogte te houden. Ik ben zo erg aan het genieten hier en zoveel mogelijk aan het doen waar ik de kans voor krijg, dat ik er soms even voor moet gaan zitten om het allemaal even op te schrijven. Eerst weer even een update over de Sari Hati, onze weken van observeren zijn voorbij en we zijn nu ondertussen begonnen met workshops geven aan de teachers. En nee, helaas is ons Indonesisch nog niet zo goed, dus dit doen we in het Engels en dan vertaald Sari, de directrice van de Sari Hati, ons verhaal aan de teachers Het is heel leuk om te zien dat we wanneer we iets vertellen en bespreken met de teachers, ze dit onmiddellijk gaan toepassen. Ze willen hier erg graag leren om de school te verbeteren, dus dat werkt erg fijn. Ondertussen leren wij niet alleen dingen aan hen maar leren ook wij heel veel van de kinderen en de teachers op de Sari Hati. De kinderen blijven erg leuk en het lukt me al steeds beter om kleine gesprekken in het Indonesich met ze te praten. Nu ze ons ook beter kennen komen ze in de ochtend ook al naar je toe gelopen met een lach op hun gezicht: Selamat pagi, Ibu Anouk (goedemorgen mevrouw Anouk). Telefoons vinden ze ook interessant dus ze willen graag foto's maken en ook selfies zijn erg leuk. Wij sluiten voor ons onderzoek vooral aan in de kleine groep, de kinderen met ernstigere beperkingen. Het is hier altijd erg druk en er zijn ook nog twee nieuwe kinderen bijgekomen, dat het nu wel heel warm is in dat kleine lokaaltje. De teachers kennen ons nu goed en weten ook wat we op de school komen doen, dus durven ook steeds meer aan ons dingen te vragen als ze niet weten hoe ze iets moeten doen. Erg leuk om te zien. Wel is het heel moeilijk om gericht te blijven op ons onderzoek, want je ziet zoveel dingen op deze school die we als ergotherapeut willen verbeteren. Tips kunnen we altijd geven of samen met de teacher er over nadenken hoe ze het beter aan kunnen pakken, dus dit doen we dan ook wel.
Om nog even iets meer over ons onderzoek te vertellen, wij richten ons op de wc training van 7 kinderen (allemaal uit de kleine groep). De teachers hebben al door een vorig project geleerd hoe ze de kinderen moeten observeren en dit rapporten ze ook. Ze weten dus wat er goed gaat en wat verbetering nodig heeft, alleen hoe ze dit moeten trainen met de kinderen weten ze niet. Wij moeten hiervoor iets ontwikkelen, zodat de teachers weten hoe ze de kinderen kunnen coachen en begeleiden bij de wc training. In de workshops geven wij de teachers informatie en gaan we in gesprek over de kinderen en waar ze verbetering nodig hebben. Het is allemaal erg leuk om te doen en we gaan elke dag met plezier naar de school toe. 
Ook krijgen we via de Sari Hati ook andere leuke dingen buiten school aangeboden, zo hebben we al een bruiloft meegemaakt van Ibu Satya, een teacher op de Sari Hati. Zelf zijn we ook helemaal in traditionele kleding gegaan en het is heel leuk om te zien hoe een bruiloft in deze cultuur gaat. Helaas waren we er niet bij, bij de ceremonie, maar we hebben wel gegeten hier (echt heerlijk eten weer) en gezellig kunnen kletsen met de teachers van de Sari Hati. Het is zo apart dat de bruidegom hier ook dikke make-up op heeft en oorbellen draagt,  maar ook wel weer mooi. Ik zal wat foto's van de bruiloft toevoegen, dan kunnen jullie zien hoe mooi wij maar ook het bruidspaar eruit zagen!  
Daarnaast hebben we ook nog met Sari, de directrice, gegeten bij een Women Centre, dit is een centrum voor kinderen en vrouwen die in een lastige situatie zitten. Dit is een organisatie van Sari om voor de vrouwen op te komen en hen een thuis te bieden. We hebben hier samen met deze vrouwen gegeten, ze hadden voor ons gekookt. Dit was erg lekker eten, een van de beste keren Indonesisch eten. 

Maar naast deze goede verhalen over ons onderzoek, vieren we natuurlijk nog steeds een soort van vakantie in de weekenden. We zijn een keer een dag naar Kuta geweest om lekker aan het strand te liggen, maar ook voor de eerste keer te gaan surfen. Na een uur zout happen, keer op keer vallen en een blauwe plek verder, is het me geluk om een paar keer te blijven staan! Ik wil het zeker nog een paar keer vaker gaan doen, maar er is hier zoveel te doen, ik hoop dat ik er tijd voor heb. Het weekend erna was ons grootste avontuur  tot nu toe. Eerst zijn we zaterdag op onze scooter naar de Pura Besakih gereden, de moeder tempel van Bali. Erg mooi uitzicht vanaf deze tempel, het was zeker de moeite waard en ook een deel van een ceremonie gezien. Vervolgens zijn we naar ons hostel in Sidemen gereden om ons mentaal voor te bereiden. De nacht van zaterdag op zondag werden we om 1.30 opgehaald om de Gunung Agung te gaan beklimmen. Deze vulkaan is de hoogste berg van Bali van 3.031 m. Met onze warme kleren, genoeg water en een ontbijtje voor op de top van de vulkaan gingen we om 2.15 op weg. Het eerste deel is door de jungle en daarna kom je boven de boomgrens uit en wordt het echt klimmen. Gelukkig hadden we onze gids en een zaklamp, anders was het echt niet te doen. Het was erg zwaar maar na 3u en 40 min hadden we om 5.55 de top bereikt, WAUW, wat een uitzicht heb je hier, En oh wat had ik een trots gevoel, gewoon de hoogste berg van Bali beklommen. Iedereen op de top was blij, na veel foto's, proberen op te warmen met koffie en ons ontbijtje te hebben gegeten, zijn we om 6.30 weer aan onze klim naar beneden begonnen. Blij dat ik weer kon bewegen, want het is echt super koud. Naar beneden was ook echt wel moeilijk, omdat je jezelf tegenhoudt. En het is heel gek om de route die je gelopen hebt in het licht te zien, het lijkt allemaal zo anders in het donker. Uiteindelijk hebben we er 4 uur over gedaan om terug te lopen en waren we om half 11 weer bij het startpunt. We werden teruggebracht naar ons hostel in Sidemen en hebben hier genoten van ons tweede ontbijt die dag. Daarna weer terug gereden naar Ubud om hier uit te rusten. Deze ervaring zullen we nooit vergeten! Gelukkig heeft die spierpijn van 5 dagen er ons wel aan helpen herinneren. Het weekend erna vonden we wel dat we het verdiend hadden om wat rustiger aan te doen en richting het strand te gaan. We hebben een hostel geboekt en zijn samen met Amy en Fenne, twee andere stagiaires van de Sari Hati, naar Kuta gegaan. Zaterdag veel rondgelopen door de stad en gewinkeld. Aan het eind van de middag zijn we nog heerlijk op het strand gaan liggen en hebben we hier genoten van de zonsondergang. Helaas ging het toen ineens hard regenen en rende ineens iedereen van het strand af. In de avond zijn we gaan stappen bij de Sky garden, echt een super grote en mooie club. De volgende dag na een ontbijtje te hebben gegeten weer terug gereden naar Ubud. We hebben in Ubud op zondag avond ook een meeting gehad 'Student get together'. Samen met allemaal Nederlandse studenten die ook voor hun onderzoek, stage of minor hier zitten, gezellig gegeten en bij kunnen kletsen over alle ervaringen!
Vervolgens vonden we het ook maar een goed plan om niet altijd Ubud uit te gaan maar ook eens de leuke dingen rondom Ubud te bezoeken. We zijn dus ook eindelijk na er al ongeveer 1,5 maand naast te wonen, naar Monkey Forest geweest. Ineens hing er een aap aan mijn broekje en klom zo omhoog op mijn schouder. Even schrikken maar daarna was het toch ook wel leuk en kon er wel een lachje vanaf. Daarna hebben we de Tibumana Waterfall bezocht. Heel fijn dat deze niet zo toeristisch is. Ook was dit het eerste water wat echt verkoelend was hier in Bali. Echt genieten. Verder zijn we ook nog een avond naar Sanur geweest en hebben hier met een stel Nederlanders 11-11 gevierd, toch nog een klein beetje carnaval hier in Bali. Daarnaast hebben we nog een bezoek gebracht aan de Tirtha Empul, de holy spring tempel,, vlak bij Ubud. En jaaaaa, ook eindelijk hebben we genoten van een Balinese massage, heeerlijk! Ofja op het gefriemel aan mijn tenen na dan, wat is dat vreselijk. Gelukkig kon ze mijn gezicht niet zien, want ik ging helemaal stuk. 

Ondertussen dat we het druk hebben met ons onderzoek op de Sari Hati en alle leuke dingen die we doen, hebben we ook nog onze taalcursus afgerond bij Cinta Bahasa! 20 uur Bahasa Indonesia verder en we kunnen wel aardig wat dingen zeggen in het Indonesisch. Hele gesprekken blijft lastig, vooral omdat ze dan denken dat je Indonesisch kan praten en dan praten ze super snel terug. Niet handig, maar goed we blijven oefenen. We hebben ons certificaat in ieder geval binnen!

Tijdens het rijden op de scooter blijven we ons ook nog steeds verbazen hoe mooi de natuur hier is en dat we gewoon elke dag langs rijstvelden rijden als we naar de Sari Hati gaan. Nog steeds blijft het leuk om te zien wat die Balinezen allemaal mee kunnen nemen op een scooter. Het record van aantal personen op een scooter ligt op 5. Een keer lag er ook een levend varken achterop de scooter vastgebonden. En helaas halen ook wel eens scooter mij in met een kooi vol kippen, niet fijn! Daarnaast hebben ze hier ook goedkope rijdende warungs (eethuisjes), die zijn precies zo gemaakt dat ze achter op een scooter passen. Waar een scooter dus wel niet allemaal handig voor is!

Voor nu zijn jullie weer even op de hoogte van mijn verhalen hier. Ik zal ook weer even wat leuke foto's toevoegen! Ik kan niks beloven over wanneer mijn volgende verhaal komt, maar ik hou jullie zeker op de hoogte!

Veel liefs vanuit Bali